O projekcie

Dzwon Zygmunta został odlany w Krakowie w 1520 roku. Jego fundatorem był król Polski i Wielki Książę Litewski Zygmunt I Stary, panujący w latach 1507-1548, a wykonawcą przybyły z Norymbergi ludwisarz Hans (Johannes) Beham. Dzwon, który po raz pierwszy zabrzmiał 13 lipca 1521 roku, zawieszony został cztery dni wcześniej, w specjalnie w tym celu nadbudowanej starej wieży obronnej Zamku Królewskiego na Wawelu zwanej Zygmuntowską. Wydarzenie to zainspirowało Jana Matejkę do namalowania obrazu zatytułowanego „Zawieszenie dzwonu Zygmunta”. Na płótnie, po jego lewej stronie artysta przedstawił otoczoną dworem i dostojnikami rodzinę królewską: króla Zygmunta I Starego, pochodzącą z włoskiego rodu Sforzów królową Bonę i ich syna, Zygmunta Augusta. Na obrazie jest on kilkuletnim chłopcem, choć wówczas przyszły król miał niecały rok. W środku malowidła Matejko umieścił biskupa krakowskiego Jana Chojeńskiego, który poświęcił dzwon, a po prawej stronie Hansa Behama dyrygującego robotnikami. Urodzony około 1480 roku w Norymberdze ludwisarz był synem kowala Hansa Behama Starszego. Do Krakowa przyjechał prawdopodobnie w 1518 roku i po odlaniu dzwonu Zygmunta został przyjęty do służby królewskiej jako przełożony odlewników oraz zwierzchnik arsenału. Na dworze pozostał aż do śmierci, prawdopodobnie w 1533 roku. Całej operacji zawieszania dzwonu przyglądają się artyści: Valentin Bakfark, pochodzący z Siedmiogrodu słynny lutnista oraz Bartolomeo Berrecci, włoski rzeźbiarz i architekt, którego Zygmunt I Stary zatrudnił do rozbudowy Wawelu.